Het verbod op dumping van elektronisch afval:
de moeizame weg naar goedkeuring
Al in 1989 werd in Zwitserland de Basel Conventie opgericht, een orgaan met landen uit de hele wereld dat controle moest uitoefenen op de export van schadelijk afval van ontwikkelde landen naar ontwikkelingslanden. De Conventie werd bekrachtigd op 5 mei 1992. Ze heeft haar eigen secretariaat in Genève.
Aanvankelijk kreeg de Basel Conventie veel kritiek van milieuorganisaties en ontwikkelingslanden omdat ze er niet in slaagde iets aan de situatie te veranderen. In december 1994 bereikte de organisatie tijdens een tweede conferentie echter een consensus om het transport van schadelijk afval van leden van de OESO (Organisatie voor Ontwikkeling en Economische Samenwerking, die uit 36 vooral welvarende landen bestaat) naar niet-leden te verbieden.
Maar tegenstanders vonden dat die beslissing in een amendement moest gegoten worden om wettelijk bindend te zijn. Sindsdien ijveren het Basel Action Network (BAN – Het Basel Action Network, met hoofdzetel in Seattle, strijdt al meer dan twintig jaar tegen de ecologische onrechtvaardigheid en de economische inefficiëntie van toxische handel, en zijn verwoestende effecten.), milieuverenigingen, organisaties voor mensenrechten en een aantal landen om het amendement goedgekeurd te krijgen. Vooral de Verenigde Staten, Australië, Canada, Japan, het Verenigd Koninkrijk en later ook Zuid-Korea verzetten zich fel tegen de overeenkomst.
Dankzij Kroatiës goedkeuring in september 2019 hebben nu 97 landen de overeenkomst geratificeerd en is een voldoende meerderheid bereikt om internationaal wet te worden. Het Ban Amendement of de Basel Ban gaat van kracht in december 2019.
Bron: www.ban.org
September 2019
Gert De Schutter, Eva Schoeters en Els Depauw